Weakness

Поразите ме уништуваат. Неправдите ме понижуваат.
Некои работи се поважни од квалитетот, нели?...

Fallen

Eminence

Amore Aeger

Сlemente, clemente, Carissima mea,
Responde mihi quam clementissime possis.
Manu grave amor me opprimit,
Me contundit; quam diu ferre possum?

Tacui nimis diu, ut ne fregeres cor meum;
Quoniam nos scivi impossibiles fuisse.
Sed nunc in pectore meo tumet mea confessionis,
Rumpendum est cor illud.

Atque ego aveo ut expirem,
Utinam denuo spirarem,
Confessione dimissa, sine angore.

Nolo praeterire spem reliquam,
Amare et amari,
Videlicet, pono Cupidum benignus esse,
Satis benignus ut iceret utrasque personas ipissime.

Quamvis cor meum ita velit,
Timeo ne dolorem quem exhalem,
Sit minus quam dolorem,
Quem inspirem quando respondes.

Quare, quicquid in tibi animo est,
Affectus germanos dice,
Sed clemente, clemente, Carissima mea,
Responde mihi quam clementissime possis.

The air that I breath within you

Divinity

Чистата мудрост е вечна. Ангелот на смислата лета во возвишението на земскиот свет. Животот е мисла, идеа произлезена како прототип на совршенството. Додека фениксот лета во оваа непостојана сфера, гревот на смртниците е мерлив, телесен или мисловен, во визија што можеме да ја оствариме.
Чистата радост е земска, ја мерат самите луѓе, кои во животот искусиле малку. Светлината на чувството повозвишено од радоста му припаѓа на небесното царство. Толку нежна, лирска чувствителност ги раздразнува сите сетила до толку слатка болка, но ретко кој има среќа неа да ја почувствува. Онаа, вистинската љубов, се сеќава како опсесија на душата и телото, како чудесната убавина на канцоната ноќва. Чекорејќи кон совршенството, стегнати во кругот како вечни грешници во своите стихови, надежта не тера да продолжиме кон вистината, кон светлината и небото. Најнежниот глас ќе не следи низ темните дрвја, низ огнените ѕидови и сантите мраз. По божествените скали, кон верата, кон магијата!
Кога мудроста без видливи траги ќе се претвоти во безредие и жарот за туѓиот трендафил ќе се разгори со вечен пламен, се бара начин да се изгаси. Таа бесктајна енергија да се преточи во балада, во класика. Волшебно, како да ја слушаме Месечевата Соната. Мистичноста на темнината ни одговара на најчудните прашања. Боговите не ни изгледаат толку возвишени. Ветерот не дува толку силно, стивнува, го остава пламенот да се разбуди, или сам да згасне во неповрат. "Прошка ли бараш од мене? Да ти простам за твојот живот? За твојата чест? За твојата надеж, вера, мудрост? Тоа ли е твојот грев, или љубовта твоја платонска?"
Во ѕвездите ли запишано беше да се поделат луѓето? И секој цел живот другата половина да си ја бара. Зар кентаурите да ги прочитаат соѕвездијата треба? Марс е многу сјаен вечерва.
"...Бевме богови, се симнавме долу, да си играме луѓе, да си играме смрт. Се заигравме, се заборавивме, се изгубивме... станавме друго. А оставивме ангели, некаде горе. Да има некој да не чува и пази. Да рече, доста е! Доста играње, може да боли. Луѓето си играат, луѓето умираат.
Те нема и ништо не е исто. Без тебе, ништо нема да се врати. Врати се, ме боли колку те нема. Врати се, земи ме и мене. На крилја и ветер однеси ме назад. Некаде горе, да си играме богови, да си играме љубов. Да заборавиме, дека се изгубивме..."

Woman

Home

Возвишениот е праведен кон сите. Благодарам.

Frozen fire

Muse

I have saved nothing, if I have not saved
Some bitterness, and that is my truth, that
I harbour bitterness, black bile, and
Twisted thoughts, and I plague myself
With them, in this I have no equal, no one
Bitter as I am, a new kind of ego, a new
Kind of sick pride, until the Word saved
Me, until his words saved me.

Young Desire

Shine

Pessimist

When the sounds of life die away,
sometime in the end, after the flood,
when the silence melts within the darkness,
who will need the light then?
Who will need the beauty, if there is any.
Immortality, still, stays,
but there won’t be anyone to dream for it,
neither to fight for it,
but maybe it, too, is a part of nature
and will disappear with the dream.
And for what is all the living?
All the running?
All the chasing?
All the blood dropping aimlessly?
The bothering thoughts?
All the hollowing of the untouched.

Staring at the Candle